Katedra w Santiago de Compostela z grobem św. Jakuba
Od połowy lat osiemdziesiątych XX wieku w kolejnych krajach Europy, od Hiszpanii począwszy, powstają piesze szlaki o wspólnej nazwie Droga św. Jakuba: „Camino de Santiago”, „Chemin de St. Jacques”, „Jakobsweg”, czy też krótko „Camino”, stało się rozpoznawalnym zjawiskiem i swoistą atrakcją w całej Europie Zachodniej.
Wędrujcie więc – mówię do was wszystkich, młodzi pielgrzymi, na Drodze Świętego Jakuba. Podczas tej pielgrzymki starajcie się odnaleźć ducha dawnych pielgrzymów, śmiałych świadków wiary chrześcijańskiej. Uczcie się na tej drodze odkrywać Jezusa, który jest naszą Drogą, Prawdą i Życiem – to słowa Jana Pawła II który mówił te słowa w Santiago i w ten sposób przyczynił się do ruch pielgrzymkowego.
Obecnie ten kulturowy i pątniczy szlak zaczyna rozwijać się także w Polsce.
Szlaki służyć mają pielgrzymom, którzy w samotności lub małej grupie przemierzać chcą Stary Kontynent w poszukiwaniu jego duchowej jedności. Pragną się modlić, przemyśleć swoje życie, odetchnąć od zabiegania, odkryć pierwotną spójność naszego Kontynentu albo po prostu – zwiedzić ciekawe miejsca, poznać nowych ludzi czy zażyć ruchu zgodnie z zasadą "w zdrowym ciele zdrowy duch". Bo właśnie przeżycie duchowe jest najważniejsze na tym szlaku. Nie jest to więc szlak turystyczny: jest to raczej szansa na "rekolekcje w drodze". Począwszy od IX wieku w północnej części Półwyspu Iberyjskiego oraz we francuskich Pirenejach zaczęły powstawać drogi, którymi z całej Europy zmierzali pielgrzymi (początkowo przedstawiciele rycerstwa i mnisi, z czasem także mieszczanie, szlachta i koronowane głowy) do grobu św. Jakuba Starszego w Santiago de Compostela (Galicja/Hiszpania).
Grób św Jakuba w Santiago de Compostela
W średniowieczu Apostoł ten czczony był jako patron walki przeciwko Maurom na Półwyspie Iberyjskim, później – w całej Europie jako patron rycerstwa, pielgrzymów i podróżników. Dla średniowiecznych Europejczyków istniały trzy odległe miejsca, które – jak Bóg da – warto było odwiedzić: Grób Chrystusa w Jerozolimie, Rzym oraz położony na "końcu świata" grób św. Jakuba. W pobliżu bowiem "końca świata" (Finis terrae), najdalej na zachód wysuniętego punktu Kontynentu, w hiszpańskim Santiago de Compostela (co oznacza po hiszpańsku: Święty Jakub na Polu Gwiazd) odnaleziony został grób brata św. Jana Ewangelisty, pierwszego biskupa Jerozolimy i pierwszego z dwunastu Apostołów, który zginął śmiercią męczeńską (w roku 44) – właśnie św. Jakuba Starszego. Powracający stamtąd wiele opowiadali o niezwykłym miejscu, o drodze oraz przynosili ze sobą niespotykane w innych miejscach muszle, nazwane – a jakżeby inaczej – muszlami św. Jakuba. Z czasem motyw muszli stał się symbolem pielgrzymowania, wędrówki z domu do Domu. Taką właśnie rolę pełni ona także w herbie papieża Benedykta XVI. Sam zaś św. Jakub stał się patronem pielgrzymów, wędrowców i wszystkich podróżujących. Stąd jego wezwanie otrzymywały liczne kościoły i szpitale, w których opiekę mogli znaleźć wszyscy będący w drodze. Powstawały one zwłaszcza przy drogach, którymi najchętniej szli pątnicy. Szlaki usiane kościołami, kaplicami czy figurami św. Jakuba, symbolami muszli (pełniącymi także rolę drogowskazów) albo schroniskami dla pielgrzymów stworzyły w Europie późnego średniowiecza gęstą sieć, dzięki czemu jeszcze w końcu XVIII wieku J.W. von Goethe pisał, iż Europa powstała na szlakach prowadzących do Compostela.
Inne strony poświęcone Drodze św. Jakuba:
www.santiago.defi.pl
www.naszecamino.prv.pl
www.xacobeo.es
FILMY:
Camino Frances
Camino Portugues
Camino Primitivo
Camino Fisterra-Muxia
Botafumeiro-kadzidło w katedrze w Santiago
Pieszo na kanonizację 2014
Pielgrzymi z naszej parafii na szlaku do Santiago de Compostela prezentacje:
Camino Frances
Camino Portuques
Camino Primitivo
Szlakami św. Jakuba do RZYMU (2100km na kanonizację)